लक्ष्यको रक्षा

एउटा कछुवा थियो, अनि सबैलाई थाहा भएझै एउटा खरायो। खरायोले कछुवालाई संसद, राजनीतिक मंच र प्रेसवार्तामा चुनौती दियो, "यदि अगाडि बढ्ने यतिकै तागत छ भने मभन्दा पहिले लक्ष्यमा पुगेर देखाउ।"

दौड शुरु भयो। खरायो दौड्यो, कछुवा पनि आफ्नै तालमा सुस्तरी दौड्न थाल्यो।

सबैलाई थाहा भएझै खरायो रूखमुनि आराम गर्न थाल्यो। उसले पत्रकारहरूलाई भन्यो, "म राष्ट्रका समस्याहरूप्रति गम्भीर चिन्तन गर्दैछु, किनकि मलाई चाडै लक्ष्य भेट्नु छ।" यति भनेर ऊ निदायो।

कछुवा चाहि बिस्तारै बिस्तारै आफ्नो लक्ष्यनिर पुग्नथाल्यो।

जब खरायो बिउँझियो, उसले खरायो अगाडि पुगिसकेको देख्यो। उसले हार्ने पक्का थियो। बदनाम हुने डर त छँदै थियो। खरायोले तुरुन्तै आपातकाल घोषणा गर्यो।

उसले आफ्नो बयानमा भन्यो, "प्रतिगामी पिछडिएका तथा कंजरभेटिभ (रुढिवादी) ताकतहरू अगाडि बढिरहेका छन्। यिनीहरूबाट देशलाई बचाउनु जरुरी छ।"

अनि लक्ष्य भेट्नु अघि नै कछुवालाई समातेर जेलमा हालियो।

सत्याग्रहमा प्रकाशित शरद जोशीको लघु कथाको नेपाली अनुवाद